3. Dokument Ciała

Ciao ciało

Wprost z Italii nadleciało,

Powłóczyście mnie zmierzyło,

Boskie fidiaszowskie ciało –

Serce me jak wilk zawyło.

Jakby tego było mało,

Żar z mych lic buchnął jak z pieca,

Całe moje „ja” zwariowało,

Z marszu padła ma forteca.

Ach te oczy, oczy czarne, południowe, takie cacy.

Przez te oczy duszę, rozum podałam mu jak na tacy.

Kusicielsko w złotym słońcu zalśniłam udami w mini,

On z wdzięczności błysnął fotką rozparty w swym lamborgini.

Gruby portfel, śniada cera i te jego włoskie gadki,

Jednym słowem i dosłownie rozłożył mnie na łopatki.

A potem to już się działo,

Czas leciał jak kamień z procy,

Wciąż i wciąż nam było mało,

Brakowało dni i nocy.

Marzenia snuliśmy wcale nie mini –

Ja o ferrari, on o bambini,

Ja – wielkim świecie, on – domku małem.

Ja – całą duszą, on całym – ciałem.

Dobrze się wiodło i szło jak z płatka,

Przyszłość jawiła się jasna, gładka,

Mierzyłam suknię w ślubnym salonie –

Pięknie mi było w kwiatach, w welonie.

Już zamówiono siwki z wolantem,

Na palcu zalśnił pierścień z brylantem.

Podążaliśmy w przyszłość świetlaną,

Aż do dnia tego, kiedy to rano

Na stole kartka, a na niej stało:

Amore mio, amore ciao.

Wlepiam wzrok w palec, tam za łez mgiełką

Oprawne w tombak zwyczajne szkiełko.

Na łez otarcie:

To co w pieluchy mi robi siusiu,

Oczy ma piękne, bo po tatusiu.