Skoro się rzekło "a", to kobyłka u płota. Uderz w stół, a zadzwonią kieliszki. Krótko mówiąc, Ewa dała Adamowi odpór. I to nie byle jaki. Zrewanżowała się mu z nawiązką. No, to przyjrzyjmy się owemu rewanżowi oraz nawiązce też.
.
Edenowe qui pro quo 2
.
riposta, czyli odgryzek Ewy
.
– Bo tak czasem człowiek miewa,
Że mu zwisa i powiewa.
– Rzecze Ewa Adamowi,
Gdy się nad swym zwisem głowi.
– Nie bądź taki hej do przodu,
Wpuszczę dziegciu w beczkę miodu.
.
Bawi cię to – lewy, prawy?
Masz uciechę? Nie ma sprawy.
Ale zechciej wiedzieć, kotku,
Prawda leży pośrodku.
– I wskazuje zniesmaczona
Zwis z Adamowego łona.
.
– Stare węże tak klarują,
„Że ci co mieczem wojują,
Nierzadko od pochwy giną”.
Więc uważaj, mądralino.
I wiedz jeszcze to, mój miły,
Na zamiary mierzaj siły.
.
A teraz już zmieńmy beczkę,
Pośmiejemy się troszeczkę.
Czy ten twój się na mnie gniewa,
Że ci zwisa i powiewa?
Na dodatek, niczym chwostek,
Zwisa ci on aż do kostek?
.
Dałeś mi, co prawda, nowy,
Ale jeden liść figowy.
Więc ja także za momencik
Dam stosowny ci prezencik.
Będę hojna, dam aż cztery
Zgrabne listeczki gunnery.
.
PS 1
Tak to się odgryzła Ewa,
Teraz Adam cienko śpiewa.
.
PS 2
A gunnera wygląda tak: (niestety nie miałem aktualnego zdjęcia Ewy, dlatego na zdjęciu jest jej matka, czyli teściowa Adama, w płaszczu, bo zdjęcie było robione wczesną wiosną, kiedy było jeszcze zbyt chłodno, aby się w naturalny sposób roznegliżyć).
.
Wrocek, 30.05.2021 r.
.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz